Ένας 35χρονος, κοντραμπασίστας στην κρατική ορχήστρα -3ο αναλόγιο-, η προσωποποίηση του μέτριου, ο «μέσος όρος»…, συμβιβασμένος, παραιτημένος, εγκλωβισμένος μέσα στο αίσθημα ασφάλειας που του προσφέρει η ζωή του δημόσιου υπαλλήλου, γεμάτος πικρία, αυτοσαρκασμό και «ζωτικά ψεύδη» που του επιτρέπουν να υπάρχει και να συνεχίζει τη «σισύφεια» -όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει- προσπάθειά του, μας μιλάει για τη μουσική, τον χωρίς ανταπόκριση έρωτά του για μια νεαρή σοπράνο και για τη ζωή του, γενικά, πραγματοποιώντας ένα κωμικοτραγικό ψυχικό στριπτήζ μπροστά στα μάτια των θεατών γεμάτο εναλλαγές διαθέσεων και απρόσμενες ανατροπές.
Το Εμπρός είναι καλλιτεχνική, κοινωνική και πολιτική κατάληψη και προσπαθεί να λειτουργεί οριζόντια. Κάθε Δευτέρα μετά τις 20:00 γίνεται η Ανοιχτή του Συνέλευση όπου συζητιούνται θέματα αυτοργάνωσης και αυτοδιαχείρησης του χώρου, προγραμματισμού, θεματικών, γίνονται ενημερώσεις και λαμβάνονται από κοινού αποφάσεις. Είμαστε αντίθετες/οι σε κάθε μορφή ιεραρχίας, διακρίσεων και κάθετων συντονισμών με αναθέσεις. Με αυτοδιάθεση και αυτοδέσμευση όλων των παρόντων στην Ανοιχτή Συνέλευση για ενεργή συμμετοχή στη λειτουργία του, με αμοιβαίο σεβασμό και νιάξιμο, αυτό είναι δυνατό....περισσότερα